Στην Ελλάδα της εσωτερικής υποτίμησης !
Τον Μάιο του 2011 -λίγες μόλις ημέρες πριν συλληφθεί και αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την καθαίρεσή του από το αξίωμα του επικεφαλής του ΔΝΤ- ρώτησα τον Στρος-Καν σε ένα από τα αμφιθέατρα του Πανεπιστημίου George Washington αν η επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείται στην Ελλάδα είναι η ενδεδειγμένη.
Η απάντησή του ήταν η εξής:
«Εφόσον η απόφαση είναι ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της από την εσωτερική υποτίμηση. Σίγουρα ο δρόμος για να φτάσουμε στο τέλος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα».
Η πρόσφατη δήλωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με την οποία άφηνε να εννοηθεί ότι πιθανότατα για την Ελλάδα η ενδεδειγμένη επιλογή θα ήταν η υποτίμηση της ισοτιμίας της, έχει δύο μορφές ανάγνωσης:
H πρώτη είναι ότι ενδεχομένως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κλείνει έτσι το μάτι για να ανοίξει μια κερκόπορτα απ’ όπου σχετικά σύντομα θα ξεπηδήσει και πάλι -ίσως ακόμα πιο ορμητικά αυτή τη φορά- το σενάριο επιστροφής της χώρας μας στη δραχμή.
Η δεύτερη μορφή -ευρύτερης ανάγνωσης- της δήλωσης Σόιμπλε είναι ότι πιθανόν καλλιεργεί μέσω της Ελλάδας το έδαφος για σειρά συστημικών αλλαγών στην ευρωζώνη, όπως τη δημιουργία ενός ισχυρού και ενός ασθενέστερου -ή αλλιώς υποτιμημένου- ευρώ το οποίο ίσως κάποιοι ήδη να έχουν αρχίσει να κόβουν και να ράβουν στα μέτρα της χώρας μας.
Ωστόσο ο προβληματισμός και ο σκεπτικισμός είναι δύο συστατικά ορατά σε όλες τις συζητήσεις γύρω από τα δύο αλληλένδετα θέματα της εσωτερικής υποτίμησης σε συσχετισμό με την Ελλάδα.
Advertisements